Beni güzellik ve edebiyat kurtardı.
En karanlık anlarımda tek yaptığım okumaktı.
Okuyorum, okuyorum, okuyorum:Tolstoy ve Steinbeck, Dumas, Kundera ve Dostoyevski. 
Zincirlerden zihnimi kurtarmak için savaştım.
Biz okuyucular kitapların içinde yaşarız, okudukça birden fazla hayat yaşarız.
Ve hayatın yüzeyselliğine üzülünce daha derin bir şeylere hasret kalır, edebiyata sığınırız.
Ve onda bizi takıntı haline getiren soruların cevabını buluruz ama her şeyden önce ifade edilememiş o duyguların, adını koyamadığımız, şekillendiremediğimiz duyguların.
Ama artık edebiyat tutkusu yetmiyordu bana, kaleme alma ve iletişim kurma ihtiyacı çok güçlüydü.
Ev sahipliği yapmanın zihnimde kapalı kalmakla yetinmeyen, dışarı çıkması, "gezmesi", paylaşması gereken tutkudan bahsediyorum.
Bu yüzden yazmaya başladım.
Ve böylece bir şiir kitabı yayınlama fikrine kadar geldim.
Yakında küçük bir doğum olacak...
Sevgilerle....

Eda Duman