Gün olur, ülküsüz insanlara gıpta ile bakasınız gelir.
Rahat yaşarlar. Tıpkı şairin söylediği gibi: Akl-ı şuurları vardır, güzel severler. Bade
içerler ve nihayet göçüp giderler.
Ülkücülerin hayatı bambaşkadır.
Sözlüklerinde rahatlık kelimesinin yeri yoktur. Daimi bir mücâdele içinde ömür tüketirler. Hemen herkesle, her şeyle zaman zaman çatıştıkları görülür.
Arkadaşları ile, aileleri ile,hattâ sevdikleri ile... Belli bir ülkünün esaslarına ziyade politikanın değişen icaplarına uymayı tercih eden kudret sahipleri ile de sık sık ihtilâfa düşerler. Çok defa, başları belaya girer; gene de sinmezler. Bu halleri kalabalıklara göre, uslanmamaktır; kendilerine göre de,yılmamak.
Ülkücü, dünya nimetlerinden yana nasipsizdir. Gözü yoktur ki, nasibi olsun.
Bir lokma, bir hırka ona yeter. Paraya
karşı o kadar müstağnidir ki, halkın hayretine sebep olur.
Herkesin istediğini istemez, ne istediğini de herkes anlayamaz.
Kendi zevkleri dışında zevk tanımayanların gözünde zevksiz bir adamdır! Küçümserler onu, hayatı anlamamakla, üç günlük dünyanın
hakkını vermemekle itham ederler.
Böyle davranışlara hiç önem vermez. Elverir ki, inandığında dokunulmasın!
Kalabalığın nazarında o, zavallı bir hayalperesttir. Olmayacak fikirlerin rüyasına dalmış öylece uyumakta, başkalarını da uyumağa teşvik etmekte...
Bir gün fikirlerinin gerçekleştiği görülse bile, Ona hiç kimse aferin demez. Üstelik,
Böyle olacağı zaten belli idi. Buyurulur.
Ülkücünün, ülküsü ile münasebeti, hakiki bir aşkta sevenle sevgilinin münasebetine benzer.
Hep verir, hiç almaz. Sevgili nazlıdır,
sitemi eksik etmez, incinmeğe de hiç gelemez.
Diğer sahalarda umumiyetle dikkatsiz
hareket eden ülkücü, sevgili bahis konusu
oldu mu baştanbaşa haysiyet kesilir.
Şahsına fenalık yapanlara pek aldırmaz ama, ülküsüne yan gözle bakanlara tahammülü
yoktur. Sadakati için karşılık beklemez, mükâfat istemez, bir garip kişidir...
Ülküsüne hizmet edenlere son derece hürmetkârdır. Gerçek âşıklar gibidir; kıskanmaz.
Sevgilinin sevildikçe güzelleşeceğini
bilir. Sevmenin gururu yegâne süsüdür.
Ülkücünün en çok dinlediği nasihattir.
Yapma derler, hayatını heba etme derler, gününü gün et derler. O kadar çok şey söylerler ki, hiç bitmez. O hepsini dinler,ama hiçbirini tutmaz, gene bildiği gibi yaşar.
Ülkücülerin en amansız düşmanları
eyyamperestlerdir. Menfaatlerine tapan
bu adamlar, daha çok kazanmalarına, daha rahat yaşamalarına mâni olacak sanırlar da, ülkücüyü hep ezmeğe çalışırlar! Ne garip tecellidir ki, ülkücünün gayretlerinden en çok
faydalananlar da eyyamperestlerdir.
Gün gelir, ecel hükmünü icra eder, ülkücü
dünyasını değiştirir. Kalabalık ona acır,
daha iyi yaşamış olmasını temenni eder.
Halbuki o, inançları uğrunda yaşamanın
hazzını tadamadıkları için ömrü boyunca
kalabalıklara acımıştır.
GALİP ERDEM:
Tercüman, 13 Ağustos 1961